در سن دو ‌و‌ نیم سالگی، کودک باید تمام بیست دندان اولیه (نوزادی) خود، از جمله دو دندان عقل را که معمولاً بین بیست و سی ماهگی درمی‌آیند را داشته باشد.

دندان‌های ثانویه (یا دائمی) احتمالاً تا شش یا هفت سالگی او درنمی‌آید، اما اگر کمی زودتر یا دیرتر هم دربیایند طبیعی است. در روند دندان درآوردن، کودک ممکن است علایمی مثل دل‌درد، تندخویی، تب خفیف و غیره را داشته باشد. اگرچه دندان درآوردن باعث علایم بالا نمی‌شود، اما اگر علایم ادامه یافت به پزشک اطفال مراجعه کنید.

بعضی از کودکان در دوره دندان درآوردن دچار التهاب لثه می‌شوند و درنتیجه شروع به جویدن اشیای مختلف می‌کنند. بنابراین بهتر است حلقه‌های دندانی یا اشیای جویدنی دیگری که در این دوره به کودک می‌دهید تمیز باشند تا موجب عفونت نشوند.

همان‌طور که حتماً حدس می‌زنید، رایج‌ترین مشکل دندانی در میان کودکان پیش‌دبستانی پوسیدگی دندان است. تقریباً یکی از هر ده کودک دو ساله یک یا چند دندان خراب دارد؛ در سن سه سالگی، ۲۸ درصد کودکان دندان خراب دارند؛ در ۵ سالگی، حدود ۵۰ درصد کودکان دندان خراب دارند.

بسیاری از والدین فکر می‌کنند پوسیدگی دندان کودکان اهمیتی ندارد زیرا این دندان‌ها به هرحال می‌افتند. اما این درست نیست. فساد دندان در کودکان می‌تواند موجب افزایش خطر پوسیدگی در دندان‌های دائمی و مشکلات دندانی در آینده شود.

بهترین راه برای حفاظت از دندان‌های کودک آن است که عادت‌های دندانی خوب را به او بیاموزیم. با تربیت صحیح، او به سرعت بهداشت دهانی مناسب را به عنوان بخشی از برنامه روزانه‌اش می‌پذیرد. به هرحال، اگرچه ممکن است کودک با اشتیاق به شما گوش دهد، اما هنوز کنترل یا تمرکز درستی بر مسواک زدن دندان‌هایش ندارد. باید بر او نظارت کنید و کمکش کنید تا بتواند تمام جرم – بقایای نرم، چسبناک و آلوده به باکتری که روی دندان جمع شده و موجب پوسیدگی دندان می‌شوند- دندان را با مسواک تمیز کند. همچنین، حواستان به لکه‌های قهوه‌ای یا سفید روی دندان‌ها باشد زیرا نشانه اولیه پوسیدگی هستند.

در این سن باید به کودک کمک کنید که دو بار در روز با مسواک نرم کودکانه مسواک بزند. در این سن می‌توانید استفاده از خمیردندان فلوراید را هم به اندازه یک نخود خمیردندان آغاز کند تا به جلوگیری از فساد دندان کمک کند. اگر کودک شما طعم خمیردندان را دوست ندارد، از طعم دیگر یا از آب ساده استفاده کنید. همچنین سعی کنید به کودک یاد دهید که خمیردندان را قورت ندهد، هرچند در این سن معمولاً هنوز نمی‌توانند آبکشی و تف کردن را بیاموزند. قورت دادن فلوراید بیش از حد می‌تواند باعث بروز لکه‌های سفید یا قهوه‌ای بر روی دندان‌های بزرگسالی او شود.

احتمالاً در مورد نحوه مسواک زدن بالا و پایین، جلو و عقب و دایره‌ای و مزایای هرکدام توصیه‌های زیادی می‌شنوید. حقیقت آن است که جهت مسواک زدن واقعاً تأثیری ندارد. نکته مهم آن است که هر دندان از بالا و پایین و داخل و خارج کاملاً تمیز شود. در این کار احتمالاً با کودک خود به مشکل برمی‌خورید زیرا کودک فقط بر دندان‌های جلویی که قابل رؤیت هستند متمرکز می‌شود. بهتر است مسواک زدن را به بازی «پیدا کردن دندان مخفی» تبدیل کنید. کودک تا رسیدن به سنین بالاتر –حدود شش تا هشت سالگی- نمی‌تواند به تنهایی مسواک بزند. بنابراین حتماً بر مسواک زدن او نظارت کنید یا اگر لازم است خودتان دندان‌هایش را مسواک کنید.

علاوه بر مسواک زدن عادی دندان‌ها، برنامه غذایی کودک هم نقش مهمی در سلامت دندان‌هایش دارد. و البته قند دشمن اصلی دندان است. هرچه دندان به مدت و دفعات بیشتری با قند و شکر مواجه شود، خطر پوسیدگی بیشتر می‌شود. غذاهای «پر شکر و چسبناک» مثل کارامل، تافی، آدامس و میوه‌های خشک –به‌ویژه وقتی در دهان کودک می‌ماند و ساعت‌ها دندان را با شکر مواجه می‌کند- می‌توانند آسیب جدی به دندان بزنند. به علاوه، به کودک اجازه ندهید هیچ مایع شیرینی را با فنجان و به مدت طولانی بنوشد. در معاینات دوره‌ای، پزشک دندان‌ها و لثه‌های کودک را معاینه می‌کند تا از سلامت آن‌ها مطمئن شود. اگر متوجه مشکلی شود، ممکن است نوزاد را به دندان‌پزشک کودکان ارجاع دهد.