این مقاله به ارائه آخرین یافته‌های پژوهشی در مورد اهمیت نقش پدران در پرورش و رشد کودکان خود ایفا می کنند می‌پردازد.

پدرها در زندگی کودکانشان خیلی اهمیت دارند. ارتباط بین پدر و فرزند تأثیرات عمیقی بر رشد سالم کودک در تمام حیطه‌های رشدی- شکل‌گیری زبان، قدرت تفکر، رشد فیزیکی، و رشد اجتماعی‌‌-‌عاطفی- دارد. یافته‌های علمی که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌کنیم، تأثیرات مثبت متعددی را که پدران می‌توانند بر رشد و به‌زیستی بلندمدت کودکان داشته باشد را تأیید می‌‌کند.

این تأثیر عمیق از همان ابتدای زندگی نوزاد شروع می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد هرچه پدران در دوران بارداری بیشتر درگیر و همراه باشند، احتمال این‌که در فعالیت‌های فرزندپروری مانند کتاب‌ خواندن همراه کودک، انجام کارهای مربوط به مراقبت،‌ و ارائه حمایت‌های عاطفی بعد از زایمان فعالانه‌تر شرکت کنند بیشتر می شود.

نوزادانی که پدران مهربانی دارند که به ‌سرعت به گریه‌ها و دیگر نیازهای آن‌ها پاسخ می‌دهد و با آن‌ها بازی‌های محبت‌آمیز می‌کنند، دلبستگی ایمن‌تری نسبت به پدر خود دارند. تحقیقات نشان‌دهنده آن است که دلبستگی ایمن تأثیرات بلندمدت مثبتی برای کودک دارد که حتی تا بزرگسالی نیز ادامه خواهد داشت. کودکانی که دلبستگی ایمن دارند در امور آموزشی و آکادمیک عملکرد بهتری دارند؛ به‌علاوه، این کودکان در مقایسه با کودکانی که دلبستگی ایمن ندارند اجتماعی‌تر و محبوب‌تر هستند.

کودکانی که پدرانشان در مراقبت‌های روزانه‌ مثل غذا دادن، حمام کردن و بازی دخیل هستند، اعتماد به‌نفس بیشتری دارند و زمانی که بزرگ‌تر می‌شوند از ارتباط اجتماعی قوی‌تری با همسالان خود برخودارند.

پدرانی که فعالانه در زندگی فرزندان خود دخیل‌اند- با‌ آن‌ها بازی می‌کنند، از آن‌ها مراقبت می‌کنند و به آن‌ها آموزش می‌دهند- معمولاً با تنش و مشکلات کمتری با همسران خود مواجه می‌شوند. این موضوع نه‌تنها به کودک نفع بسیار می‌رساند، بلکه در بهبود روابط زناشویی مؤثر است و تأثیرات مثبت دراز مدتی بر کودکان دارد.

پدرانی که از نوزادان مراقبت، آن‌ها را تیمار و با آن‌ها بازی می‌کنند، کودکانی با ضریب‌ هوشی بالاتر و مهارت‌های شناختی و زبانی بهتر می‌پرورانند. پدران دخیل در پرورش کودکان موجب تقویت مهارت‌های ارتباطی کودک خود می‌‌شوند زیرا آن‌ها معمولاً نسبت به مادران سؤالات بیشتری از کودکان می‌پرسند و این کار مهارت‌های محاوره‌ و گستره واژگان آن‌ها را تقویت می‌کند.

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که حتی ممکن است پدر‌ان تأثیر بیشتری نسبت به مادران بر شکل‌گیری زبان در کودکان داشته باشند. در آزمایشی مشاهده شده است که اگر پدران هنگام بازی از کلمات بیشتری استفاده ‌کنند، کودکان یک سال بعد مهارت‌های زبانی پیشرفته‌تری از خود بروز می‌دهند. این یافته به‌ویژه از آن جهت مهم است که برخورداری از مهارت‌های زبانی با موفقیت‌های آکادمیک مرتبط است.

هرچه پدران زمان بیشتری را صرف انجام بازی‌های غنی و محرک حواس با کودک خود نمایند، مثل بازی‌های وانمودی و یا قصه‌ گفتن برای آن‌ها، کودک معمولاً در سن ۱۰ و ۱۱ سالگی نمرات بالاتری در ریاضی و خواندن کسب می‌کند.