عذرخواهی کردن بزرگسالان ازکودکان موجب شکل‌گیری رابطه‌ای واقعی با فرزندانشان می‌شود- رابطه‌ای که در آن هر دو نفر ممکن است گاه اشتباه کنند. عذرخواهی حقیقی زمانی است که خیلی شفاف و با زبانی ساده که کودک آن را درک کند عمل اشتباه خود را بیان کنیم. مثلاً بگوییم ” من سرت داد زدم و نباید این کار رو می‌کردم، متأسفم .” زمانی که حقیقتاً از فرزندمان عذرخواهی می‌ کنیم، عملکرد اشتباه خود را توجیح نمی‌کنیم. مثلاً نمی‌گوییم”معذرت می‌خوام که داد زدم، ولی رفتارت من رو خیلی کلافه کرد. عذرخواهی حقیقی- یعنی زمانیکه مسئولیت اشتباه خود را به عهده می‌گیریم، متعهد می‌شویم که در آینده بهتر عمل کنیم و طلب بخشش می‌کنیم. بخشش حس قدرت، عشق و سخاوت را همراه خود به وجود می‌آورد و بسیار حائز اهمیت است.

معذرت خواهی حقیقی بسیار اهمیت دارد، حتی وقتی با نوزادان و نوپایان سر و کار داریم. ما همیشه به کودکان نوپای اطرافمان گوشزد می‌کنیم که: “برادرت رو زدی، یا اسباب بازی دوستت رو برداشتی، یا گوشی تلفن بابا رو شکستی… ازش معذرت بخواه ! بگو متأسفم.” خود ما روش صحیح عذرخواهی کردن را از کجا آموخته‌ایم؟ بخشیدن را چطور یاد گرفته‌ایم؟ ما این مهارت‌ها را در تعامل با دیگران و تجربیاتی که به خصوص با افراد مهم زندگی‌مان داشته‌ام فرا گرفته‌ایم و به همین خاطر با عذرخواهی حقیقی از فرزندانمان به آنها کمک می‌کنیم تا این مهارت‌ها را بیاموزند.