بد رفتاری عاطفی با کودک و نتایج آن

بدرفتاری با کودک و بی‌توجهی به او در موقعیت‌های مختلف و به دلایل متعدد رخ می‌دهد. به‌ندرت پیش می‌آید که کودک در یک زمان فقط با یک نوع بدرفتاری روبه‌رو شود. تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که بدرفتاری عاطفی با کودک می‌تواند به اندازه بی‌توجهی و آزار جسمی آسیب‌رسان باشد.

بدرفتاری عاطفی که به نام بدرفتاری روانی هم شناخته می‌شود، رایج‌ترین نوع بدرفتاری با کودک است. این سوءرفتار در کودکانی هم که شاهد خشونت خانگی هستند صادق است. بدرفتاری عاطفی هم شامل قصور (کارهایی که انجام نمی‌شود) می‌شود؛ برای مثال بی‌توجهی عاطفی مثل ابراز نکردن عشق و محبت، و هم بدرفتاری (کارهایی که انجام می‌شود)، مثل طرد کردن، تمسخر، توهین، داشتن توقعات غیرمنطقی یا محدود کردن فرصت‌های یادگیری، معاشرت با جامعه یا کشف و سیاحت برای کودک است. هرکدام از این موارد می‌تواند تأثیری منفی بر عزت‌نفس و کارایی اجتماعی کودک داشته باشد.

برخی والدین، کودک را فردی جدا از خودشان تلقی نمی‌کنند و به جای نیازهای او نیازها و اهداف خود را عملی می‌کنند. این سبک فرزندپروری ممکن است پرخاشگرانه و همراه با فریاد زدن و ترساندن باشد. چنین والدینی ممکن است کودک را منزوی یا حبس کنند، یا ممکن است با روش‌های ملایم‌تری مثل باج‌گیری عاطفی کودک را کنترل کنند.

بدرفتاری عاطفی تن‌ها در خانه رخ نمی‌دهد. کودکان ممکن است از سوی معلمان، بزرگسالان دیگری که در جایگاه قدرت هستند، و از سوی کودکان دیگر در قالب «قلدری» با بدرفتاری عاطفی روبه‌رو شوند. بدرفتاری عاطفی مداوم در مدارس یکی از دلایل جدی آسیب دیدن کودک است و نیاز به مداخله فعال و مستمر دارد.

والدینی که بدرفتاری عاطفی می‌کنند چه ویژگی‌هایی دارند؟

برخی از والدینی که خودشان آسیب‌های درمان‌نشده دارند، در فرزندپروری دچار مشکل هستند و در زمینه برقراری ارتباط، قواعد عاطفی، مرزها و نظم به مشکل برمی‌خورند. بد رفتاری عاطفی به‌ شدت با مشکلات سلامت روان والدین، خشونت خانگی، سوءمصرف مواد مخدر و الکل، و سوءاستفاده در دوره کودکی مرتبط است (ایوانیک و هربرت، ۱۹۹۹؛ سیگل و هارتسل، ۲۰۰۳). نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که بعضی از والدین که بدرفتاری عاطفی می‌کنند نگرش منفی به کودکان دارند و فرزندپروری را کاری بیهوده می‌دانند و از آن لذتی نمی‌برند و معمولاً احساسات منفی خود را نتیجه‌ی رفتار نامناسب کودک، به‌ویژه اگر کودک برخلاف روش‌های فرزندپروری غلط آن‌ها رفتار کند، می‌دانند.

علائم بدرفتاری در کودکی

افرادی که مورد بدرفتاری عاطفی قرار می‌گیرند (از دوره نوزادی تا بزرگسالی) اغلب انزوا طلب می‌شوند و از نظر عاطفی کمتر از همسالان خود تعامل دارند، و پیش‌بینی رفتار دیگران و درک نحوه رفتار آن‌ها و واکنش مناسب برایشان دشوارتر است.

کودکانی که با بدرفتاری عاطفی رو به‌رو می‌شوند نشانه‌های خاصی را بروز می‌دهند. آن‌ها اغلب احساس ناراحتی، ترس و پریشانی دارند، پرخاشگرانه و غیر اجتماعی یا خیلی بزرگ‌تر از سن خود رفتار می‌کنند، در حضور و غیاب و امتحانات مدرسه با مشکلاتی روبه‌رو می‌شوند، دوست‌یابی برایشان دشوارتر است، نشانه‌های کم‌توجهی جسمی و سوءتغذیه، و دردهای ناخواسته و مشکوک دارند.

علائم بدرفتاری عاطفی در بزرگسالی

بزرگسالانی که در کودکی مورد سوءرفتار عاطفی قرار گرفته‌اند بیشتر با مشکلات سلامت روان و مشکلاتی در روابط فردی روبه‌رو می‌شوند. بسیاری از آسیب‌های سوءاستفاده جسمی و جنسی به دلیل سوءرفتار عاطفی‌ همراه با آن است و در نتیجه بسیاری از بزرگسالانی که مورد سوءرفتار عاطفی قرار گرفته‌اند با انواع مشکلات روانشناختی و روان – اجتماعی دست به گریبان‌اند که عامل آن‌ها انواع آسیب‌های دوره کودکی آن‌هاست (گلاسر ۲۰۰۲).

روابط در دوره کودکی بسیار مهم است و در دوره بزرگسالی واکنش‌ها به شرایط اجتماعی جدید را شکل می‌دهند. بزرگسالانی که مورد بدرفتاری عاطفی والدین خود قرار گرفته‌اند در زمینه ایجاد روابط فردی، شغلی و عاطفی با مشکل روبه‌رو می‌شوند؛ زیرا به‌سادگی رفتارهای اجتماعی دیگران را به‌غلط تعبیر می‌کنند یا قوانینی را که بر رابطه خشونت‌آمیز آن‌ها با والدینشان حاکم بوده در موقعیت‌های اجتماعی روزمره به اشتباه به کار می‌گیرند (برنسون و آندرسون ۲۰۰۶).

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این قسمت نباید خالی باشد
این قسمت نباید خالی باشد
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.
برای ادامه باید با شرایط موافقت کنید

فهرست